เราเขียนเรื่องราวนี้ขึ้นมาเพื่อเตือนตัวเองให้จดจำว่า วันเกิดปีที่ 30 ของเรามันเป็นยังไง ใช่แล้ว วันนี้คือวันเกิดของเรา เป็นวันที่แสดงให้เห็นว่า เราเดินหน้าเข้าสู่เลข 3 อย่างเป็นทางการ แม้จะไม่สามารถไปกินเลี้ยงฉลองอะไรได้ตามใจชอบเพราะเป็นช่วงเทศกาลเจก็ตาม แต่ก็ช่างเถอะ เราค่อนข้างชิน เพราะวันเกิดชนช่วงกินเจแทบทุกปี เสียดายอยู่อย่างเดียวก็คือแทบไม่เคยได้กินเค้กวันเกิดแบบคนอื่นเขาเลยนี่แหละ
เช้าวันนี้เราตื่นมาด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยสดใส และรู้สึกหม่นหมองกว่าเดิมหลังพบว่า...ไม่มีใครอวยพรวันเกิดให้เรา ทั้งที่ในปีที่แล้วๆ มา เราจะได้พบคำอวยพรมากมายตั้งแต่ลืมตาตื่นขึ้น นั่นหมายความว่า ปีนี้ผู้คนต่างลืมเราไปกันหมดแล้วอย่างนั้นรึ...
เรารอแล้วรออีกจนเกือบ 8 โมง คนที่ไม่คิดว่าจะสนใจ กลับเป็นคนแรกที่กล่าวคำอวยพรให้เรา น่าประหลาดใจมาก ขนาดป๊าม๊าจอหน้าเราแต่เช้ากลับไม่พูดถึงวันเกิดของเราเลยสักนิดด้วยซ้ำ
ในระหว่างวันนั้นเริ่มมีผู้คน มิตรภาพจากโลกออนไลน์ทยอยส่งคำอวยพรวันเกิดมาให้ได้ใจชื้นอยู่บ้าง แกงค์เพื่อนซื้ก็อวยพรวันเกิดให้ทางไลน์ เพื่อนบางคนนัดเจอตอนเลิกงานเพื่อมอบของขวัญให้ เพื่อนร่วมงานที่รู้ข่าวก็เดินแวะมากล่าว Happy Birthday เรา บางคนซื้อขนมเล็กๆ น้อยๆ มาให้ด้วย ส่วนพี่ชายด้วยความอยู่ไกลก็เลยส่งไลน์มาอวยพรพร้อมบอกว่า ต้องทำตัวเป็นผู้ใหญ่ได้แล้วนะ (เป็นเหมือนประโยคเบสิกที่เขาพูดทุกปี)
ทุกคำอวยพรทำให้เราดีใจ แต่...คนสำคัญของเรานั้น จนถึงเย็นก็ยังไม่มีเอ่ยถึง...หลังเดินเข้าบ้านมา ทั้งป๊าและม๊ายังคงเงียบเฉยให้ได้รู้สึกน้อยใจ สุดท้ายพอเราเดินเข้าห้องน้ำไป น้ำตาที่กลั้นไว้จึงค่อยๆ ไหลรินออกมาเป็นทาง ไม่รู้ทำไม ทั้งที่มันแค่วันๆ เดียว แต่กลับเสียใจเป็นวรรคเป็นเวรได้ถึงเพียงนี้
เราร้องไห้ในห้องน้ำอยู่นาน จนสบายใจขึ้นจึงอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและเดินออกมาเพื่อหาข้าวกินด้วยอารมณ์ที่เศร้าเป็นอย่างยิ่ง ก่อนจะพบว่า ป๊าและม๊านั่งรอเราอยู่ข้างล่าง พอเราลงมา ป๊าเดินเข้ามาหาและกล่าวคำอวยพรให้กับเรา ส่วนม๊าเดินเข้ามากอดพร้อมอวยพรวันเกิดให้ ตามมาด้วยเซอร์ไพรซ์สุดพิเศษ นั่นคือ ‘เค้กมะพร้าว’ ซึ่งเป็นเค้กเจที่ม๊าไปหาซื้อมาให้เพราะรู้ว่าลูกอยากทานเค้กวันเกิด
นาทีนั้นตัวเราแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่ ความเสียใจที่มีก่อนหน้ามันหายไปจนหมดเพราะไม่คิดว่าจะเจอเซอร์ไพรซ์แบบนี้ ถึงแม้จะเป็นเค้กก้อนเล็ก แต่มันก็เป็นเค้กที่อร่อยที่สุดเท่าที่เคยได้กินมา ป๊ากับม๊าบอกว่า แกล้งทำเฉยตอนเช้าเพราะอยากทำเซอร์ไพรซ์ให้นิดหน่อย เล่นซะเราซึ้งจนน้ำตาจะไหลอีกรอบเลย
และนี่จึงเป็นการเริ่มต้นเลข 3 ที่จบลงแบบงดงามสำหรับเรา
ลืมบอกไป ตอนกลับมาถึงบ้าน มีคนส่งของขวัญวันเกิดชิ้นโตมาให้ เป็นโต๊ะคอมขนาดพกพา สามารถพับเก็บได้ ขอบคุณมากนะคะที่ยังนึกถึงกัน
ปล 1. ขอบคุณทุกคนอีกครั้งสำหรับมิตรภาพและคำอวยพรที่มอบให้นะคะ :)
ปล2. บทความนี้เขียนขึ้นเมื่อวันที่ 10 ตุลาคม 2561 ซึ่งเป็นวันเกิดของข้าพเจ้าเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น