มนุษย์เราเมื่อได้ลองก้าวเท้าเข้าสู่วิถีชีวิตของการเป็นทาสแมวไปแล้วจะไม่สามารถกลับตัวกลับใจกลับไปใช้ชีวิตปกติได้ฉันไม่เคยเชื่อไรคำกล่าวนั่น จนกระทั่งได้ลองมาสัมผัสวิถีชีวิตที่ว่านั่นด้วยตนเอง
แต่ไหนแต่ไร ฉันกับพ่อเป็นพวกรักสัตว์(นางสาวไทยฝุดๆ) ไม่ว่าจะหมา แมว หนู นก ปลา หรือตัวบร้าอะไรก็ชอบไปซะหมด และเมื่อชอบ ก็อยากจะหามาเลี้ยงไว้ที่บ้าน ถ้าไม่ติดที่ว่า บ้านนี้แม่ข้าใหญ่ คงได้เปิดสวนสัตว์ขนาดย่อมในบ้างแหง
แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสได้เลี้ยงอะไรเลยหรอกนะ ที่ผ่านมาบ้านฉันก็มีเลี้ยงนั่นนี่อยู่บ้าง โดยเริ่มจากสัตว์ตัวเล็กจ้อยอย่างปลาหางนกยูง ตามมาด้วยหนูแฮมสเตอร์ ถัดมาด้วยกระถิก และตามติดมาด้วยหนูแกสบี้ เรียกได้ว่าขยับขยายจากไซส์เล็กไปใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ โดยความยากง่ายในการจะได้เลี้ยงนั้นก็ตามขนาดตัวของเจ้าพวกสัตว์น่าขนนี่แหละ จำได้ว่าตอนจะเลี้ยงหนูแกสบี้เนี่ย ฉันต้องล่อลวงแม่ไปส่องหน้าค่าตาให้ได้เห็นถึงความน่ารักของเจ้าพวกตัวเล็กอยู่นานกว่าคุณนายจะยอมอนุญาตให้เลี้ยง(ประจวบเหมาะว่าไปเจอแกสบี้ลูกผสมหน้าตาแบ๊วได้อีกในราคาแสนประหยัด คุณนายเลยอนุมัติให้โดยง่าย) แม้ว่าเจ้าตัวน้อยจะหนีกลับดาวไปหลังจากมาอยู่กับครอบครัวฉันได้ราวๆ 2 ปีก็ตาม
หลังจากการสูญเสียในครั้งนั้น ฉันบอกกับตัวเองไว้ว่า จะไม่เลี้ยงอะไรอีกแล้ว...แต่ก็นั่นแหละ สงสัยว่าเลือดความรักสัตว์ในตัวจะพลุ่นพล่านไปหน่อย หลังจากที่ฉันไม่แสวงหาสัตว์ตัวไหนมาเลี้ยงเลยถึง 3 ปี อยู่มาวันหนึ่งตัวเองก็เกิดความรู้สึกว่าอยากได้สัตว์เลี้ยงมาอยู่ด้วยอีกสักตัว แต่เปิดเน็ตมาเจอแต่หมาแมวแจกฟรี ซึ่งแน่นอนว่าถ้าจะเอ่ยปากขอเลี้ยงหมาหรือแมวแทนคุณนายคงไม่อนุมัติชัวร์ เพราะแต่ไหนแต่ไรมาแม่ฉันแพ้ขนแมว(เคยพาคุณนายไปเดินงานสัตว์เลี้ยงมา ผ่านบูธแจกแมวจร คุณนายผื่นขึ้นเต็มตัวเลยจ้า) และแม่คงไม่อยากเหนื่อยหนักกับการดูแลสุนัขสักตัวเพราะมันเป็นอะไรที่ดูยุ่งยากกว่าการเลี้ยงเจ้าพวกตัวเล็กๆ เยอะเลย ส่วนเจ้าพวกแกสบี้นั้นตอนนี้ค่าตัวก็พุ่งสูงกันหมดจนฉันได้แต่ตัดใจ
แต่แล้ว...วันหนึ่งน้าของฉันก็ได้พาสัตว์น้อยหน้าขนที่มีชื่อเรียกว่า "แมว" มาแนะนำที่บ้าน แมวของน้าเป็นพันธุ์เปอร์เซียเพศเมียสีเทาล้วน แม่ที่เคยบอกมาตลอดว่าแพ้ขนแมว พอได้มาเจอเจ้าตัวนี้ กลับไม่มีอาการแพ้ให้เห็นเลยแม้แต่นิดเดียว! พอลองเสิร์ทในอากู๋ดูถึงได้รู้ว่าแท้จริงแล้วขุ่นแม่แพ้ขนแมวขนสั้นเท่านั้น ความหวังจะได้มีสมาชิกตัวใหม่เริ่มเป็นไปได้อีกครั้ง
เมื่อคิดได้แบบนั้น ฉันจึงเริ่มปฏิบัติการตามหาน้องเหมียวหน้าใหม่มาแทนแกสบี้ราคาหูฉี่ไปพร้อมๆ กับการเกลี้ยกล่อมคุณนายให้ยอมเซย์เยส โดยตอนนั้นไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าค่าตัวถูกแต่ค่าใช้จ่ายอื่นที่เตรียมย่องตามมาจะขนาดไหน คิดเพียงแค่ว่า อยากได้อะอยากได้ๆๆ
หลังจากตามหากันมาสักพัก เพื่อนคนหนึ่งที่ทราบข่าวการออดิชั่นแมวก็ติดต่อมาบอกว่า แมวเปอร์เซียของน้าเธอกำลังตั้งท้อง ถ้าอยากได้เธอจะไปขอน้ามาให้ตัวนึง ได้ยินเช่นนั้นเลยตอบตกลงไปทันที ก่อนวิ่งไปแจ้งข่าวบอกแม่(ช้ากลัวอด แฮ่) พอบอกว่าฟรีคุณนายก็โอเคอย่างรวดเร็ว เย้!
ฟังดูเหมือนเป็นข่าวดี แต่เป็นที่รู้กันแหละว่า เมื่อไรที่ความโชคดีมาเยือน ความโชคร้ายก็มักจะตามมา หลังจากที่เจ้าตัวเล็กลืมตามาดูโลกได้ไม่นาน เพื่อนก็แวะมาแจ้งข่าวร้ายให้ฟังว่า เจ้าตัวเล็กทั้งหลายสิ้นชีวากันหมดแล้วหลังถูกตัวอะไรสักอย่างงาบไปเพราะน้าของเธอเผลอปล่อยตัวเล็กออกมาวิ่งเล่นในบ้านสวน
ทันทีที่ได้ยิน ในใจมันจุกไปหมด ทั้งเสียใจและเสียดาย แต่สุดท้ายก็ได้แต่คิดว่า เราคงไม่มีบุญวาสนาจะได้มาอยู่ด้วยกันก็เศร้าโศกอยู่หลายวัน จนกระทั่งได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดกับที่บ้าน ในระหว่างนั้นเพื่อนอีกคนได้ส่งพิกัติโพสประกาศขายลูกแมวเปอร์เซียราคาประหยัดมาให้ ทันทีที่ได้เห็นหน้าตัวน้อย ฉันก็รู้สึกขึ้นมาทันทีเลยว่า...
ต้องเป็นตัวนี้เท่านั้น!เช่นเคย ด้วยความที่กลัวว่า หากช้าจะชวด เลยจัดแจงติดต่อตกลงราคากับคนขายเองก่อน จนถึงขั้นจ่ายมัดจำค่าตัวน้องไปเรียบร้อยแล้วค่อยกลับไปรายงาน แลกกับการถูกบ่นหูชาเพราะคุณนายไม่ปลื้มแมวสีมืดๆ ตัวแรกที่จะได้มาเป็นสีขาวล้วน มาตัวนี้ล่อซะสีน้ำตาลเข้มมาเลย ฮา แต่ในเมื่อจ่ายมัดจำไปแล้ว จะเปลี่ยนแปลงอะไรใดๆ ก็เห็นทีจะเป็นไปไม่ได้ สุดท้ายคุณนายเลยยอมให้อย่างเสียไม่ได้ ต้องบอกเลยว่า แผนการสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี
และนั่นจึงเป็นที่มาของสมาชิกใหม่ตัวน้อยของบ้านเรา...
ตัวนี้แหละ หน้าอ้อน แบ๊วได้อีก ฮี่ :P
ไว้มาตามอ่านกันต่อในตอนหน้านะคะ สำหรับใครคนไหนที่อยากพูดคุยทักทายปากกาสี สามารถตามกันไปเม้าธ์มอยส์ได้ตามช่องทางต่างๆ ดังนี้!
FB : ปากกาสี
IG : pakkasi
Youtube : Zhang Sufei
Blog : Pakkasi's World
Ask FM : bowlchan
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น