ไอ้เราไม่อยากวุ่นวายเลยพยายามทำเป็นไม่สนใจ นึกว่าเดี๋ยวมันก็เบื่อ แต่ไม่...ไอ้ 4 แสบแหกนรกยังคงทำหน้ากะลิ้มกะเหลี่ยใส่เหมือนเดิม สายตาของพวกมันจดๆ จ้องๆ อยู่ที่บริเวณกระโปรงเราชัดเจน ทั้งที่กระโปรงแม่มไม่ได้หวือหวาอะไรเลย(เดรสทรงเอ) แค่สั้นเหนือเข่าขึ้นมานิดเดียวเท่านั้น
เด็กเปรต 1 : เฮ้ยพวกมรึง ดูนั่นเดะ สาวยุ่นว่ะ
(เด็กเปรต 2 3 4 หันมามองทางเราที่ยืนเล่นเกมมือถือเกาะเสาข้างประตู BTS อยู่)
เด็กเปรต 2 : ไหนๆ อ่อ เห็นละ สเปคมรึงเลยดินั่น
เด็กเปรต 3 : ขาวๆ อวบๆ น่ากินว่ะ
(เราเงยหน้าขึ้นมองด้วยความไม่พอใจ แต่พวกมันยังไม่หยุด)
เด็กเปรต 4 : เหี้ยอะพวกมรึง ดูดิ เขาได้ยินนะเว้ย
เด็กเปรต 3 : ได้ยินก็ฟังไม่ออกหรอก สัส เห็นแล้วแข็งเลยว่ะ
เด็กเปรต 4 : 555 ไอ้เหี้ย ไรแข็งวะ
เด็กเปรต 1+2 : จวยยย
เด็กเปรต 1 : อยากได้อยากโดน ขอสักครั้งจะตั้งใจเรียนเลย 555
(ทนไม่ไหวละ กำลังจะเอ่ยปากด่า ทันใดนั้น โทรศัพท์เข้าพอดี)
เรา : ฮัลโหล เออ อยู่บน BTS
เด็กเปรตเงียบ เริ่มมองหน้ากันแล้วพูดกันว่า ซวยละคนไทยนี่หว่า
เรา : โทรมาพอดีเลย เนี่ยบนรถแม่มมีพวกโรคจิตอะ เห็นเราเงียบนี่พูดกันใหญ่ หารู้ไม่ว่านี่ถ่ายคลิป เก็บหลักฐานหมดแล้ว เดี๋ยวจะเอาไปแจ้งพ่อ ให้ส่งลูกน้องไปเคลียร์เนี่ย
เออ จดไว้ละว่าโรงเรียนไร เดี๋ยวจะได้บุกไปหาถูกตัว
แกงค์เด็กมองหน้ากันอีกครั้ง คราวนี้แอบเห็นว่าสีหน้าแต่ละคนเริ่มซีด ก่อนที่รถจะจอดสถานีอ่อนนุช พอจอดเสร็จ แกงค์เด็กเปรตก็รีบเดินออกจากรถทันที โดยจังหวะที่มันเดินผ่านเรา เราก็หันไปยิ้มให้พร้อมกับชี้นิ้วไปที่ชื่อโรงเรียนบนเสื้อเด็กสลับกับชี้นิ้วมาที่มือถือตัวเอง ตบท้ายด้วยการยักคิ้วให้หนึ่งทีเป็นการส่งท้าย
อุทาหรณ์สอนใจวันนี้คือ หน้าอาจเหมือนญี่ปุ่นแต่กูพูดและฟังญี่ปุ่นไม่ออกโว๊ยยย จะเกรียนใส่ใครเช็คดูให้ดีก่อนอีเด็กเปรต!!! -*-
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น