"คนบ้านนี้ไม่กินลูกท้อ"
นี่เป็นประโยคที่ปะป๊าและม่ะม้ามักพูดกับเราในเวลาที่รู้ว่าเราเหนื่อย ป๊ากับม๊ามักพูดเสมอว่า...
"เกิด เป็นคน มีบ้างที่จะเหนื่อย ที่จะเศร้า เสียใจ ไม่มีใครหรอก ที่จะไม่เคยร้องไห้ ถ้าหากเหนื่อย หากอ่อนล้า หากทุกข์ใจ ก็อย่าไปฝืน นั่งพักลงก่อน พักลงตรงนี้ ตรงที่ที่มีป๊ากับม้านั่งอยุ่เคียงข้าง เมื่อมีแรง หายเหนื่อยเมื่อไร ก็ค่อยๆ ลุกขึ้นมาสู้ต่อ ป๊าม๊าไม่เคยสอนให้คนบ้านนี้กินลูกท้อนะ จำได้ไหม"
ทุก ครั้งที่ได้ ยินแบบนี้ เราจะร้องไห้ มันเหมือนสลักที่กั้นน้ำตาเอาไว้พังทลายลงมา เราไม่ได้สำออย เราก็เเค่เหนื่อย อยากพัก อยากระบาย และเมื่อไรที่เราหายเหนื่อย เราพร้อมที่จะลุกขึ้นเดินหน้าต่อ เผชิญหน้ากับทุกอุปสรรคที่เข้ามาเป็นบททดสอบของชีวิต อายุเรายังน้อย ยังต้องได้เจอกับอะไรที่คาดไม่ถึงอีกมาก ถ้ายอมแพ้ตั้งแต่ตอนนี้ แล้วในอนาคตหากเจอปัญหาที่ใหญ่กว่าจะทำอย่างไรเล่า!?
ล้มได้ก็ลุกได้ อย่ามัวแต่นั่งกินลูกท้อจนพุงกาง เพราะโลกใบนี้ไม่มีวันหยุดเพื่อรอเราคนเดียวหรอกนะ
...หนึ่งห้วงความคิด #ปลอบใจตัวเองในยามเหนื่อยล้า
- ปากกาสี -
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น